A Peregrina.

Case sen contar véxome un venres as 9 da mañá almorzando na Praza da Ferrería con vistas á Peregrina, nunha fugaz visita á cidade do Lérez da que me quedo coa imaxe desta pequena e fermosa igrexa símbolo de Pontevedra.

Logo do almorzo, como tiña algo de tempo antes de atender os asuntos que me levaron a Pontevedra, pareceume boa idea coñecer de preto a Peregrina. Pasei noutras ocasión por aquí pero nunca me detiven moito a admirala de preto e non accedera nunca ó interior, entón decidín que este era o momento perfecto para facelo.

A Igrexa da Virxe da Peregrina ten unha espectacular fachada barroca, que domina a praciña na que se levanta o edificio. Realmente chama moito a atención cando entras na praza e te atopas de fronte con este precioso edificio; a fachada describe unha liña curva que lle da movemento, está presidida pola imaxe da Virxe ataviada coma unha Peregrina mais, remata con frontón partido no centro e dúas torres aos lados. Unha fachada moi dinámica con elementos típicos do seu estilo, pero non me quero meter moito en cuestións técnicas.

O que máis me sorprendeu foi o interior do templo. Dende o exterior podemos ver que se trata dun edificio non moi grande no que se unen volumes cúbicos a un corpo central curvado que se remata cunha bonita balaustrada de pedra. Pero o mellor estaba no interior, ó entrar topeime cun espazo circular cuberto por unha gran e fermosa cúpula. Non é un interior moi amplo, ó contrario, e xusto por iso me resultou un espazo moi acolledor e con moita luz. De feito a esas horas había varias persoas rezando e o escaso espazo da sensación de maior intimidade. O que lle da grandiosidade ó interior é a gran altura que alcanza a cúpula que remata nunha lanterna e un cupulín, conseguindo máis altura o mesmo tempo que estiliza.

Mirando cara arriba, vese que na base da cúpula hai un corredor que da toda a volta, cunha varanda, e fixeime que un home paseaba por el. Descubrín entón que para os máis atrevidos hai a opción de subir ata este corredor e ver a cúpula máis de preto, polo módico prezo de 1€ iso si. O acceso a este corredor faise por unha estreita escaleira de caracol, ten unha primeira parada, como unha típica tribunia de igrexa onde está o órgano, dende aquí a modo de balcón tes unha visión a media altura do espazo, e logo podemos seguir ascendendo… e aquí debo confesar que me puido o meu medo ás alturas e non fun capaz de seguir máis arriba, tiven suficiente con asomarme a este balconciño que xa tiña bastante altura para min, por iso dicía antes que subir ata o corredor é para atrevidos! ;)

A planta circular da Peregrina débese, según conta a historia, a que o arquitecto que a ideou alo polo século XVIII o fixo tomando como inspiración a concha de vieira, símbolo da peregrinación a Compostela. Dende entón esta preciosidade barroca leva xa máis de dous séculos dándolle a benvida aos pelegrins que escollen o Camiño Portugués para chegar a Compostela e pasan por Pontevedra, onde son moi ben acollidos.

O resultado é un edificio realmente fermoso, moi equilibrado exteriormente e esbelto, que ó entrar te sorprende con esa gran cúpula, esa é a súa maxia. Isto pasa con moitos edificios relixiosos, por iso sempre que teñades ocasión entrade a descubrir que esconden nos interiores porque vos podedes atopar con auténticas belezas arquitectónicas como esta.